وودي

عرض به حضور كه غير از عمو پورنگ كه جايگاه ويژه اي پيش من داره و كلي  مي دوستمش ، من يه دوست بسيار صميمي و دوست داشتني ديگه هم دارم ... وودي !!! آره اسمش وودي هست . فيلم قصه اسباب بازي رو ديديد؟ اون كابوي باهوش و زرنگ و مهربون ،  وودي هست. من هرشب موقع خوردن شام بايد بارها و بارها يك صحنه خاصي از فيلمش رو ببينم و يه صحنه هاي ديگه ايش رو هم موقع خواب.

قصه از جايي داغ تر ميشه كه مامان چند روز پيش عروسك وودي رو برام خريده. و من به قول مامان با حسي باور نكردني بغلش مي كنم... مثل اين كه واقعاً زنده هست و با من حرف ميزنه. وقتي آوردمش خونه اتاقم رو بهش نشون دادم و پاندا و پونتين(دو عروسك محبوب قبليم) رو بهش معرفي كردم . باهاش غذا مي خورم و مي خوابم. موقع ديدن فيلمش هم بغلش مي كنم و بهش ميگم: خودت رو ببين چه كار مي كني؟

و حس همذات پنداري شديدي باهاش دارم. مامان يه شب از اين قضيه استفاده كرد و وقتي كه من غذام رو نخوردم وودي رو گذاشت بالاي يخچال و گفت كه مي خواد بره. و من آنچنان گريه كردم كه مامان كلي پشيمون شد و ديگه با وودي شوخي نكرد. حتي توي فيلمش جاهايي كه يكي وودي رو بغل كنه يا اذيت كنه دوست ندارم و كار به گريه هم مي كشه ...(به همين دليل مامان فقط بعضي از قسمتهاي فيلم رو به من نشون مي ده)

پي نوشت۱: موهام رو مامان كوتاه كرده .

پي نوشت۲: دوستاي عزيزم مهسا ،ميعاد ، ستاره ، كيارش خوشحالم كه اينجا هستيد.