بامبو در معماری

خـِیزَران یا بامبو گیاهی است چندساله از تیره گندمیان. خیزران درخت نیست بلکه علفی غول پیکر است. ساقه*های خیزران در ردیفهای متراکم رشد می*کند و می*تواند تا ارتفاع ۴۰ متر (۱۳۰ پا) برسد

بامبو که در زبان فارسی به نی خیزران شهرت دارد گیاهی است که در دامنه کوه*ها و تپه*هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده یا کشت می*شود . میزان رطوبت ، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک تعیین کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد کیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود . گیاه بامبو که تاکنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت*های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن ، چین و بطور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روئیده و کشت می*شود و در ایران می*توان لیالستان لاهیجان علی آباد ( در فاصله سخت سر و تنکابن ) قاسم آباد در رودسر و تقریباً بیشتر نقاط شمال کشور را در زمره مساعد ترین مناطق رویش بامبو بحساب آورد . در این مناطق بیشه*های کوچکی وجود دارد که در فصل پائیز و اوایل زمستان یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه*های بامبو از هر یک بین ۵۰ الی ۲۰۰ شاخه نی بدست می*آید. بامبو از چهار قسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم ) ، دیافراگم ( متصل کننده بخش*های ساقه به یکدیگر) می*باشد و پوشش رویه که بسیار سخت و دیر*** است تشکیل شده و دیافراگم کاملاً فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمی*کند. بامبو معمولاً به رنگهای مختلفی مانند سبز ، مشکی ، متمایل به قهوه*ای ، عنابی ، و زرد مایل به کرم دیده می*شود .