مغزه‌های بتنی

 
در اين حالت 15 درصد كاهش در متوسط مقاومت مغزه‌ها و 25 درصد كاهش در مقاومت حداقل مغزه‌ها مجاز شمرده شده است زيرا در عمليات بتن‌ريزي، تراكم و عمل‌آوري در كارگاه كاستي‌هايي نسبت به تهيه نمونه‌هاي عمل‌آمده در آزمايشگاه وجود دارد.
-    اگر  به هر دليل در مورد مغز‌ه‌هاي اخذ شده (قبول يا رد شده) شكي وجود داشت، مي‌توان مغزه‌گيري را تكرار نمود مسلماً در صورتي كه عضو مورد نظر يا سازه از اهميت و حساسيت ويژه اي برخوردار باشد و يا مسئول نظارت در انتخاب نقاط مورد نظر براي مغزه‌گيري شك نمايد، تكرار مغزه‌گيري توصيه مي‌شود.
-    در صورتي كه با انجام مراحل فوق باز هم نتوان بتن را از نظر سازه‌اي و تأمين مقاومت ، قابل قبول تلقي نمود و ترديد در مورد آن كماكان باقي بماند، ظرفيت باربري عضو و سازه با آزمايش بارگذاري برروي عضو خمشي مشكوك مورد بررسي قرار مي گيرد. بديهي است اين امر براي اعضاء غير خمشي و يا حتي برخي اعضاء خمشي ميسر نيست . اين آزمايش طبق ضوابط آبا در فصل 19 و ACI 437 انجام مي‌شود و نتيجه آن نشان مي دهد كه عضو مشكوك در زير بار استاتيكي آزمايش رفتار قابل قبولي را ارائه مي‌دهد يا نه؟ اما اين آزمايش از اين كه نشان دهد صرفاً بتن داراي مقاومت مطلوب و قابل قبول است عاجز مي‌باشد. طراحي محافظه كارانه، اجراي قطعات با ابعاد بزرگتر، مصرف ميلگرد بيشتر و با مقاومت بالاتر از مقاومت مشخصه و يا ايجاد بازوي لنگر بيشتر به دليل نحوه قرارگيري ميلگردها از جمله دلايلي است كه حتي مصرف بتن كم مقاومت نيز، ظرفيت باربري قابل قبولي را در آزمايش بارگذاري نشان مي‌دهد. از طرفي ممكن است حتي در صورتي كه بتن قابل قبول و منطبق بررده هر مصرف، شده باشد، بارگذاري جواب قابل قبولي ندهد. بنابراين تفكيك صحت طراحي و اجراي صحيح و مصرف مصالح منطبق با مشخصات از يكديگر با آزمايش بارگذاري به سهولت امكان پذير نمي‌باشد.
-    در آبا گفته شده است كه در كنار آزمايش بارگذاري مي‌توان اقدامات مقتضي ديگري را به اجرا درآورد. غالباً اين تصور پيش مي‌آيد كه مقصود از اقدامات مقتضي ديگر احتمالاً تخريب بتن و قطعه مردود مي‌باشد اما چنين تصوري صحيح نيست. ممكن است با تغيير بارهاي مرده قطعه (تغيير نقشه، تغيير مصالح و جزئيات اجرا) ‌بتوان بتن و سازه را از نظر تأمين مقاومت و باربري سازه‌اي قابل قبول تلقي نمود. تغيير شرايط بهره‌برداري و هم چنين تغيير بار زنده نيز   از جمله اقداماتي است كه مي‌تواند انجام شود. در هر صورت اين اقدامات بايد با نظر مساعد كارفرما و زير نظر دستگاه نظارت و طراح پروژه به دقت و با بررسي جميع جهات صورت گيرد.
-    ممكن است بتوان با تقويت و ترميم بتن و سازه و اتخاذ روش هاي مناسب، بتن را از نظر سازه‌اي به حد قابل قبول رساند كه از جمله اقدامات مقتضي تلقي مي‌شود.
-    از جمله اقدامات مقتضي ديگر آن است كه اگر مقاومت مغزه‌ها طبق ضوابط فوق مورد پذيرش واقع نشده باشد مي‌توان اين مقاومت كم و غير قابل قبول را در محاسبات سازه‌اي و مقطع مانند روش هاي تحليلي بكار برد و در مورد قابل قبول بودن بتن از نظر سازه‌اي اظهار نظر كرد. در اين حالت بايد توجه شود كه مقاومت مغزه را نمي‌توان مستقيماً در روابط طراحي و تحليل مقطع بكار برد و لازم است آن را بر 85/0 تقسيم نمود و سپس از آن استفاده كرد و يا ضرايب ايمني مربوط به بتن را افزايش داد زيرا در روابط موجود از مقاومت مشخصه (پتانسيل) ‌استفاده شده است در حالي كه مقاومت مغزه يك مقاومت موجود (اكتيو) به حساب مي‌آيد
-    ضعف مقاومتي بتن اغلب نشانه افزايش نسبت آب به سيمان است كه باعث كم شدن پايايي و افزايش نفوذ پذيري بتن خواهد بود. در اين موارد لازم است ضوابط پايايي نيز مورد توجه قرار گيرد. در اين حالت مي‌توان حدس زد كه نسبت آب به سيمان مخلوط بتن تا چه حد افزايش يافته است و سپس به طرح مسئله دوام و پايايي پرداخت.
-    نكته ديگري كه بايد بدان توجه نمود موضوع پيوستگي بتن با ميلگردهاست . اين پيوستگي متناسب با مقاومت فشاري بتن مي‌باشد و ضعف در مقاومت بتن باعث ضعف در پيوستگي است كه كنترل آن در محاسبات سازه و طول پوشش ميلگردها ضروري مي‌باشد.
-    اگر در شرايط خصوصي يا مشخصات فني خصوصي موارد ديگري مطرح شده باشد رعايت آن ها نيز در كنار بررسي بتن كم مقاومت ضروري است كه البته در بيشتر موارد موضوع پايايي اهميت بيشتري دارد.
-    تخريب بخش هايي از سازه معمولاً به عنوان آخرين راه حل بايد مد نظر قرار گيرد. تخريب بتن و سازه علاوه بر هدر رفتن سرمايه‌هاي ملي مي‌تواند آثار نامطلوبي را بر بخش‌هاي سالم و قابل قبول برجاي گذارد. تخريب بايد طبق دستور دستگاه نظارت و زير نظر ناظر و با دقت تمام انجام گيرد و از اعمال ضربه براي تخريب حتي‌الامكان خودداري شود.
-    به هرحال با پذيرش بتن از نظر سازه‌اي مسئله جريمه منتفي نيست و مي‌تواند طبق ضوابطي محاسبه گردد و وصول شود.