نیمروز یک روز گرم و زیبای خرداد ماه ،‌ خورشید در آسمان بی داد می کند .شکوفه های  زیبای بهاری محوطه درون قلعه را به زیباترین حالت ممکن مفروش کرده اند.  بر روی لبه ی  یکی از باروهای قلعه ایستاده ام و به دشت سرسبز رو به رویم می نگرم.باغها و خانه های پایین دست و روخانه خروشان و مارپیچ نینه رود که پس از دره وارد باغها وشالیزارهای روستای رازمیان می شود.

 غرق در افسون تاریخ پر رمز وراز قلعه الموت و لمبسر  هستم . ای کاش ممکن بود  زمان به عقب برمی گشت ومن می توانستم ساعاتی را  از آن دوران سرتاسر حماسه و تلاش را تجربه می کردم. در و دیوار و سنگهای اینجا رازهایی نهفته بسیاری  را در سینه خود نگاه داشته اند.
 

 قسمتی از  دیواره های  به جا مانده در اطراف قلعه. به راستی چند صد سال قبل با چه امکاناتی و با چه جرات و دقتی  این دیوارها را بدین گونه برپا کرده اند؟  به گونه ای که هنوز هم بعد از این همه سال این چنین استوار ایستاده اند. 

قلعه لمبسر در بخش الموت  رودبار شهرستان ،‌  از توابع قزوین در شمال شرقی روستای رازمیان واقع گردیده و جزو مهمترین قلاع اسماعیلیه در عصر سلجوقی است. سال ساخت بنای قلعه در متون تاریخی نیامده اما به نظر می رسد که از استحکامات دوره ساسانی وقرون اولیه اسلامی باشد.قلعه لمبسر به واسطه موقعیت و اهمیت خاص خود در دوره تسلط اسماعیلیه شهرت پیدا کرده و پس از قلعه الموت مهمترین قلعه بشمارمی رفته است. 

قلعه لمبسر بر بالای کوه وسیع و مسطحی که به واسطه رودهای اطراف در دامنه های غربی ،‌ شرقی و جنوبی از رشته کوههای اطراف جداست قرارگرفته وبه همین دلیل به قولی حتی از دژ الموت نیز مستحکمتر بوده است. زیرا از سه جهت پرتگاههای مخوفی داشته و غیر قابل نفوذ بوده و  وسعت بی نظیر آن اجازه کشت به اهالی آن می داده است ،‌بنابراین با محاصره  نیز امکان تصرف قلعه دشوار بوده است. 

از معدود بناهای سالم بجا مانده در داخل قلعه. باقی ابنیه قلعه زیر خاک مدفون می باشند. 

قلعه لمبسر ابعادی در حدود 480 متر در جهت شمالی – جنوبی و190 متر در جهت شرقی – غربی داشته و اختلاف سطح پایینترین و بالاترین قسمتهای آن 150 متر است. ( مساحتی حدود 9 هکتار )

بر قسمتی از سمت شرقی آن شرف به نینه رود که شیب کمتری دارد دیوارعظیمی بنا کرده اند که حدود 10 متر ارتفاع داشته و هم اکنون بخشهایی از باروی آن باقی مانده است. در دیگر قسمتهای قلعه به واسطه عدم نفوذ پذیری طبیعی ،‌ برج و بارویی کوتاهتر ساخته اند . از استحکامات شمالی قلعه که تنها راه نفوذ ودسترسی به قلعه را شامل می گردیده اثری به جا نمانده اما با توجه به آثار باقی مانده این بخش مسلما داراری دروازه ،‌ برج و باروهای معظم بوده است.

آب انبارهای عمیق کنده شده در دل سنگ  در داخل قلعه . برخی از حوضچه ها با همدیگر راه دارند به نحوی که سر ریز آب یکی داخل بعدی می ریزد. شاید به علت جلوگیری از سرریزی آب و نیز ته نشین کردن روسوبات آب و بدست آوردن آب زلالتر.

آبراههای کنده شده روی سنگ را می توانید در قسمت راست و پایین تصویر تشخیص دهید. 

برای ساختن استحکامات از مصالح سنگ با ملاط ساروج و ساروج یک پارچه استفاده شده است. آب قلعه توسط آبراهه ای کنده شده در سنگ از نینه رود در فاصله دو فرسنگی قلعه تامین می شده است که در چندین آب انبار ذخیره می شده ، همچنین در پایین دیواره شرقی راهروی سرپوشیده ای به عرض 95 سانتی متر قرار داشته که با پله های ناهموار ارتفاع 190 متری قلعه تا سطح رود خانه را به هم مرتبط می ساخته است.

به اذعان محققان ایرانی و خارجی قلعه لمبسر از قلعه های وسیع و قابل توجه دفاعی ساخته شده توسط انسان می باشد.

قلعه تاریخی لمبسر میراث قلعه نشینان سختکوش الموت

قلعه لمبسر در بخش رودبار شهرستان قزوین در شمال شرقی روستای رازمیان واقع شده و جزو مهمترین قلاع اسماعیلیه در عصر سلجوقی است.

این قلعه بر فراز کوه وسیع و مسطحی قرار گرفته و به واسطه جاری شدن رودخانه های نینه رود و لمه در دامنه های غربی، شرقی و جنوبی از رشته کوههای همجوار با پرتگاههایی مخوف از سه طرف جدا می شود.