ويرايش پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني

تشخیص گذاری دقيق بر اساس ملاك‌هاي تشخيصي كه به عنوان يك زبان مشترك در بين متخصصان و درمانگران عمل مي‌كند، نخستين گام در تدوين طرح درماني براي مراجعان است. راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني (DSM) را مي‌توان مهم‌ترين منبع ملاك‌هاي تشخيصي اختلالات رواني در روان‌پزشكي و روان‌شناسي دانست كه نخستين بار در سال 1952 منتشر شد و تاكنون چهار بار مورد بازنگري قرار گرفته است. پيرو نسخه‌هاي قبلي اين راهنما، انجمن روان‌پزشکی آمريكا در سال 1999 تدوين ويرايش پنجم از راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني(DSM-5) را آغاز كرد كه تغييراتي اساسي در آن نسبت به راهنماي قبلي صورت گرفته است. در اين جا ابتدا تعريفي از اختلال رواني در راهنماي جديد ارائه شده و به دنبال آن توصيف مختصري از هر طبقه و تغييرات صورت گرفته در آن در مقايسه با DSM-IV ارائه مي‌شود.