انواع گچبری

انواع گچبری

 1- نقوش مهری:گاهی به خاطر اینکه آجر را نمی تراشیدند بین دو آجر را با گچ تزیین میکردندکه بعد ها این تزیین به کمک سفال های مهری انجام شده و بدین ترتیب صورت میگرفته که بندهای عمودی دیوار آجری را عریض تر میگرفتند و یا قسمتی از آجر در امتداد بند عمودی بریده میشد و این سوراخ ها را با گچ پر میکردند و موقعی که هنوز گچ خود را نگرفته بود با طرح های مختلف روی آنرا تزئین میکردند در بعضی موارد طرح ها را با مهر چوبی روی آن نقش میکردند. طرح های مزبور شامل طرح های ساده هندسی ، اشکال گل وبوته و اسامی مقدس الله وعلی بود. پخش بودن این سوراخ ها در کل دیوار ترکیب جالب توجهی در سطح دیوار میداد . نقوش مهری در تمام بناهای دوره سلجوقی و ایلخانی استفاده شده است.

2- گچبری برهشته:استعمال گچ در ساختن بر جسته کاری بلند و کنده کاری یکی از فرآورده های مخصوص دوره سلجوقی می باشد که در دوره ایلخانی نیز ادامه مییابد ، بهترین نمونه و نقوش پرکا ربرجسته را میتوان در گنبد علویان همدان مشاهده نمود طبیعی است که نقوش کل وبوته ای برای برجسته کاری با گچ بسیار مناسب بود و طرح های هندسی بصورت برجسته کاری بیشتر در نیم ستون ها دیده می شد روش کار بدین صورت بود که : ابتدا گچ آماده شده را به اندازه لازم و قطور روی بنا و قسمت مورد نظر که طرح قبلاً روی آن کشیده شده گذاشته و آنگاه با استفاده از ابزار گچبری مانند دمبر وبومخار نقاط مورد نظر را برش داده و میتراشند ، این نوع گچبری در دوره های قبل از سلجوقی کم عمق تر و ساده تر و در دوره ایلخانی با ضخامت و بر جستگی بیشتر و پرکارتر صورت میگرفت .